Άνιση η κατανομή των Δικαστηρίων στο Ιόνιο Τόξο
Μερικές φορές μια εικόνα μπορεί να είναι πιο επεξηγηματική από οποιονδήποτε τύπο λόγου, ακόμη και τον πιο αρθρωτό, κατασκευασμένη και διαμορφωμένη με μια απλή και κατανοητή γλώσσα.
Και έτσι αποφάσισα να βάλω μικρούς κόκκινους κύκλους στις νομικές εγγυήσεις που χαρακτηρίζουν το δικαστικό σύστημα στις 4 ακραίες χερσονήσιες περιοχές. Με μικρά μαύρα διαμάντια επισήμανα τις δικαστικές έδρες που καταργήθηκαν μετά τη μεταρρύθμιση του 2012. Τέλος, περιόρισα με ελλειψοειδή σχήματα τα σημεία όπου η παρουσία της δικαιοσύνης, επομένως της Πολιτείας, είναι ιδιαίτερα περιορισμένη.
Με την πρώτη ματιά (και το μακροπεριφερειακό όραμα βοηθά σε αυτό) είναι σαφές ότι η συγκέντρωση κατά μήκος της Τυρρηνικής Αψίδας είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Το τμήμα της Αδριατικής επίσης καλύπτεται καλά, αν και με χαμηλότερη συγκέντρωση από το Τυρρηνικό. Δεν μπορώ να παραπονεθώ για τις περιοχές της Κοιλάδας. Απλά σκεφτείτε αυτά της Καλαβρίας και της Λουκανίας. Φυσικά, η περιοχή Irpina που τείνει προς την Capitanata και το Melfese φαίνεται αραιή. Είναι αλήθεια ότι τρεις δικαστικές έδρες έχουν κλείσει σε εκείνη την περιοχή: Ariano Irpino, Sant’Angelo dei Lombardi και Melfi. Το αίσθημα της δικαιοσύνης εξασθενεί επίσης στην περιοχή Lucera, όπου, και σε αυτή την περίπτωση, έχει κλείσει ένα Presidia. Η αφύλακτη περιοχή στο Vallo di Diano φαίνεται λιγότερο εκτεταμένη, παρά το κλείσιμο της Sala Consilina μόλις 20 χρόνια μετά την ίδρυση της δικαστικής έδρας. Ακόμα και το Murgia Salentina, αν και δεν το είχε ποτέ δικαστήριο, δεν είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Αλλά το πιο ζοφερά ντροπιαστικό πράγμα είναι αυτή η απέραντη μπλε έλλειψη που εκτείνεται από τον Τάραντα έως τον Κρότωνα. Πάνω από 250 χιλιόμετρα (ακόμη και εάν σε κακή σύνδεση) όπου η πρώην δικαστική έδρα του Rossano ήταν ήδη ένα μικρό έργο. Σήμερα πλέον όμως λαμβάνει διαστάσεις έρημης περιοχής.
Μπορούμε να συνεχίσουμε να γυρίζουμε όσο θέλουμε, αλλά το πρόβλημα δεν είναι η επιστροφή της παλιάς δικαστικής έδρας του Rossano, σήμερα Corigliano-Rossano, αλλά η ανάγκη, που δεν αναβάλλεται πλέον, μιας βαθιάς αναθεώρησης του διοικητικού μηχανισμού του κράτους. Και όχι μόνο στον τομέα της δικαιοσύνης!
Ωστόσο, οι κοινότητες του Ιονίου πρέπει να ξυπνήσουν και να αρχίσουν να εξετάζουν το έδαφος από άλλες οπτικές γωνίες. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να ζούμε στο παρελθόν, φανταζόμενοι απίθανες και ξεπερασμένες περιοχές που εκτείνονται από το Cariati έως το Rocca Imperiale (επιπλέον, από τη Συβαρίτιδα και πάνω αυτό έμεινε να γίνει, ενώ οι πληθυσμοί αυτοί, αφύσικα, μεταφέρθηκαν στην καρδιά του Pollino, ήδη προτού καταργηθεί η παλιά δικαστική έδρα του Rossano, εν πλήρη αδρανεία των Συβαριτών, ίσως, εκείνη την εποχή, πολύ πρόθυμοι να απολαύσουν τις λιχουδιές που τους παρείχε το κράτος, σχεδόν σαν να μην υπήρχε αύριο), προσπαθώντας να ενσωματώσει μερίδες των περιοχών κοιλάδας του Pollino που ζούσαν πάντα συνδεδεμένα με απλά συμφέροντα που τα πλαισίωναν με τις οικονομίες και προκάλεσαν δραστηριότητες τυπικές για εσωτερικά πλαίσια. Επιπλέον, είμαστε αντιμέτωποι με ένα όραμα που είναι το ίδιο που δημιουργεί την ακανθώδη οργάνωση της νέας δικαιοσύνης. Ωστόσο, μερικοί εξακολουθούν να φαντάζονται άχρηστους και επιβλαβείς συνδυασμούς, ήδη την αιτία, πλήρη, των κλοπιμαίων που υπέστη το Ιονικό Τόξο (Arco Jonico) όλα αυτά τα χρόνια.
Φυσικά, στην Καλαβρία, πάσχουμε από μια παθολογία που τείνει προς τη λήθη από την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, αλλά εδώ συνορεύει με τη γελοιοποίηση αν όχι την άνοια.
Η περιοχή του Ιόνιου Τόξου (Calabro-Appulo-Lucano) εκτείνεται για περίπου 400 χλμ και έχει πληθυσμό πάνω από 1.000.000 κατοίκους. Δεν είναι ανεκτό ότι τα δικαστήρια του Τάραντα και του Κρότωνα να εκπροσωπούν τη δικαιοσύνη μόνο! Από τη Νάπολη στο Ρήγιο της Καλαβρίας, κατά μήκος της ακτογραμμής, τα χιλιόμετρα αυξάνονται σε περίπου 500, αλλά οι δικαστικές έδρες είναι 11, ενώ στις περιοχές της κοιλάδας από την Κοζέντσα έως τις εσωτερικές περιοχές της Βασιλικάτας (Λουκανίας)και Καμπανίας, 8 παραμένουν παρά την κατάργησηή 5 εδρών.
Σας φαίνονται φυσιολογικά όλα αυτά; Είναι δυνατόν αυτό το σύστημα της χώρας να προκαλεί τέτοιες αποκλίσεις μεταξύ των εδαφών, ενώ να δηλώνει την ισότητα των Ιταλών πολιτών έναντι του κράτους;
Ενα από τα δυο. Είτε το Ιόνιο Τόξο δεν είναι μέρος του έθνους, είτε είμαστε αντιμέτωποι με μια σαφή αντίφαση ως προς τους όρους.
Και ίσως, η περαιτέρω αναβολή ενός γενικού διορθωτικού έργου της απερίσκεπτης ιταλικής δικαστικής γεωγραφίας, δεν θα κάνει τίποτα άλλο παρά θα κρατήσει όλο και περισσότερους πολίτες μακριά από το να αισθάνονται αναπόσπαστο μέρος μιας περιοχής πρώτα και μετά μιας χώρας.
Domenico Mazza
Comitato per la Provinica della Magna Graecia
